Դևը դևի հետ, հանցանքն հանցանքի,
թև թևի տված մեր կյանքն են որսում,
ոչ ոք չէր ուզում իր խաչը կրել,
իր խաչի համար ծեծվել, համբերել,
ու ապրել անսուտ,
պղինձ ու երկաթ վեր էին պարզում,
թե` ոսկի է զուտ:
Այս էր խնդիրը.
աչքակապուկ էր դրսում ու ներսում:
Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ